کد مطلب:33655 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:98

مولوی در مثنوی، داستان بلندی درباره ی قوم سبا و پیامبران آورده است كه در ضمن آن، قوم با پیامبرانشان گفتگوی مفصلی می كنند. در ضمن آن گفتگو، قوم به پیامبران می گویند كه ما پیش از آنكه شما بیایید، در ناز و نعمت بسر می بردیم و از این دغدغه ها فارغ و غافل بودیم. اما اكنون بواسطه ی پیام شما «مرغ مرگ اندیش» شده ایم. تعبیر «مرغ مرگ اندیش» از مولوی است و تعبیر بسیار رسایی هم هست. به واقع این بزرگوار حاق این پیام ادیان را بخوبی دریافته بود:

[صفحه 228]

طوطی نقل و شكر بودیم ما
مرغ مرگ اندیش گشتیم از شما

(مثنوی، دفتر سوم، بیت 2951)

البته آن قوم این سخن را از سر انكار با پیامبران می گفتند، اما حقیقتا یكی از رسالتهای پیامبران این است كه مردم را مرگ اندیش كنند. یعنی این حادثه ی مهم و مغفول را از مغفولیت بیرون بیاورند، برجسته كنند و در برابر چشمها بگذارند و به آدمیان توصیه كنند كه همواره در این امر مهم بیندیشند و در این آینه خود را بنگرند و بشناسند.

صفحه 228.